ونس اسنیکرزپول اند بییر طوسی اورجینال ویتنام ناموجود

اسنیکرها را معمولا به‌عنوان نوعی کفش ورزشی  می‌شناسیم؛ بااین‌حال، امروزه دیگر کاربرد آن صرفا به ورزش محدود نمی‌شود و بسیاری از افراد روزانه آن را می‌پوشند.

 

تاریخچه کفش  اسنیکر به گذشته‌های دور برمی‌گردد. هرچند اختلاف‌نظر زیادی درباره اینکه اولین بار چه کسی این کفش‌ها را طراحی کرده است وجود دارد، چیزی که مشخص است این است که کفش‌های ورزشی اولین بار در قرن هجدهم اختراع شده‌اند. البته در آن زمان به اسنیکر معروف نبودند.

 

اسنیکر

تا اوایل دهه ۱۹۳۰ هیچ‌یک از کفش‌هایی که گفتیم اسنیکر نامیده نمی‌شدند. بعد از آن بود که این دسته از کفش‌ها با زیره لاستیکی به اسنیکر معروف شدند. اسنیکر از فعل Sneak به‌معنای دزدکی حرکت کردن گرفته شده است. دلیل این نام‌گذاری این است که این کفش‌ها هیچ صدایی تولید نمی‌کردند و اگر کسی آن را می‌پوشید، می‌توانست آرام به‌سمت کسی برود بدون اینکه او متوجه شود یا صدای پایش را بشنود

 

مرزهای جنسیتی

اسنیکرها به محو کردن مرزهای بین زن و مرد کمک شایانی کرده‌اند؛ زیرا طراحی آنها طوری است که هم مردان می‌توانند آنها را بپوشند و هم زنان. در اوایل دهه ۱۹۹۰ بود که پای زنان به مشاغل بیرون از منزل و نیز به رشته‌های ورزشی باز شد؛ بااین‌حال همیشه کفش‌هایشان چه در محل کار چه هنگام ورزش ظاهری زنانه داشت و به همان کفش‌های مجلسی پاشنه‌بلندشان شبیه بود. حتی در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ زنان همچنان مجبور بودند در هنگام ورزش دامن بپوشند. پوشیدن لباس‌های ورزشی مردانه از جمله اسنیکرها، گامی بود که زنان باید برای کنارگذاشتن محدودیت‌های اعمال‌شده برمی‌داشتند.

 

با ورود زنان بیشتر به‌عنوان نیروی کار در طول دهه ۱۹۸۰، کفش‌های پاشنه‌بلند از رونق افتادند. در فیلم‌های دختر کارگر و تس مک گیل، در خیابان‌های شهر نیویورک اسنیکر می‌پوشیدند و تلاش می‌کردند شغلی بر پایه صنعتی که تحت سلطه مردان بود ایجاد کنند. اسنیکرها به بخشی از سبک زندگی زنان تبدیل شدند و دیگر فقط برای ورزش کاربرد نداشتند. به این ترتیب استانداردهای جامعه درباره لباس به‌شکل قابل‌توجهی تغییر کرد و دیگر مجبور نبودند لباس‌های مشخصی را در زندگی روزمره‌شان بپوشند.