آویز دهلیز قلب

توی زندگیمون آدم های زیادی میبینیم
امکان داره از خیلی هاشون بدمون بیاد
خیلی هاشون رو دوست داشته باشیم 
به خیلی هاهم بی تفاوت باشیم،اما کسایی کمی هستتن که قلبمون لمس میکنن و عاشقشون میشیم و حتی اگر یادمون هم رفته باشه اما قلبمون هیچ وقت یادش نمیره ،حتی جزیاتش رو صدای حرف زدنش،خنده هاش،نگاهش،بوش رو و…
و قسمت غم انگیزش وقتیه که اون آدمی که قلبمون لمس کرده بدون اینکه خودش بخواد دیگه نمیتونه نفس بکشه و دیگه نیست اون وقت هروقت یادش میوفتیم همه وجودمون داغ میشه ویک آه عمیق از تمام وجودمون بلند میشه و به خاطراتش فکر میکنیم ویک لبخند عمیق کل صورتمون پُرمیکنه…
—
دوست دارم تجربتودر مورد دهلیزت بشنوم برام بنویس…
—