انگشتر ارسلان شایا

شیر به عنوان پادشاه درندگان و حیوانی پرقدرت از دیرباز مورد توجه‌ ایرانیان بوده و اغلب نمادی از شوکت و جلال، سلطنت، قدرت و عظمت‌ شناخته شده است. شیر، این حیوان پرقدرت و نجیب از دیرباز هماورد شاهان بوده است و در نقوش تخت جمشید، ظروف‌ نقره ساسانی، قالی‌های‌ شکارگاه قرن دهم هجری همه جا شیر را در جدال با دلاوران می‌بینیم. شیر، مانند یوز و ببر و پلنگ‌ که همیشه در کنار پادشاهان‌ بوده‌اند، به صورت یک نماد سلطنتی درآمد و دست‌کم‌ نشانه‌ای شد از شجاعت و قدرت.
در دوره‌ی اسلامی، نقش شیر به عنوان مظهر قدرت و شجاعت باقی‌ ماند و با هوشمندی خاص ایرانیان عملکردی جدید پیدا کرد و به زودی خود مبدل به یکی از عوامل سنتی دین جدید شد. به این صورت که حضرت علی (ع) به شیر ملقب شده‌ و شیر به عنوان نمادی از شجاعت و شهامت‌ او تبدیل گشت و در ادبیات این دوران نیز نمود یافت.
با توجه به مقبولیت این حیوان از زمان گذشته تا به امروز، استفاده از آن در زیورآلات و دیگر اشیاء تزئینی علاوه بر جلوه و شکوهی که به کار می بخشد، بیانگر نماد شجاعت و قدرت نیز می باشد.