انار در فرهنگهای مختلف نماد فراوانی، برکت و جاودانگی ست. این تاثیر احتمالا از آنجا نشأت گرفته که از آغاز تمدن، این میوه علاوه بر تأمین خوراک انسان، به عنوان دارو، پوشش لوازم آرایش و رنگ مورد استفاده بوده است. انار جایگاه خاصی هم در فرهنگ و ادبیات ایرانی دارد. در فرهنگ ایرانی، انار را از جنس مؤنث میدانستند که رمز و نشانهی جاودانگی و باروری است.
در نظریههای نمادشناسی و اسطورهشناسی، انار به سبب دانههای متعددش پیش از هر چیز، نماد باروری و تکثیر نسل و حاصلخیزی و وفور نعمت است. همچنین انار در باورهای ایرانیان باستان نیز نماد باروری و برکت بوده است. این برداشت به خاطر دانههای زیاد آن به وجود آمده است.
از دوران بسیار قدیم به عنوان میوهای مقدس شناخته شده است و در میان ادیان الهی جایگاه ویژهای دارد. در قرآن کریم سه بار از انار نام برده شده و از میوههای بهشتی ست. انار از دید مسلمانان میوهای مقدس بوده و خوردن آن توسط بزرگان دینی توصیه شده است.
آنچنان که مشخص است انار با نیایش و تقدس عجین شده و با ظاهر یکپارچه و دانههای بیشمارش، وحدت و کثرت را همزمان به نمایش میگذارد و برای عارفان هم نمادی مهم است.